بررسی تأثیر بسته آموزشی خود مراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به انجمن دیابت ارومیه

تاریخ دریافت 28/06/1394 تاریخ پذیرش 30/08/1394 چکیده پیش زمینه و هدف: دیابت از بیماری های مزمن شایع و یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی در جهان است که همراه عوارض جدی و متعدد بوده و سبب ایجاد مشکلات بهداشتی- درمانی و اجتماعی- اقتصادی بسیاری برای جوامع بشری شده و در دهه های اخیر نیز گسترش فراوانی یافته است. این مطالعه باهدف تعیین تأثیر بسته آموزش خود مراقبتی بر روی کیفیت زندگی بیماران دیابتی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مداخله ای و تجربی است که بر روی بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به انجمن دیابت ارومیه انجام گردید. تعداد 80 نمونه به صورت تصادفی و با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج انتخاب و سپس با روش تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها در این مطالعه از پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دیابتی و پرسشنامه کیفیت زندگی عمومی (sf36) و پرسشنامه جمعیت شناختی در طی قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه استفاده گردید. گروه مداخله در طی 8 جلسه تحت آموزش خود مراقبتی (پرده نگار، پمفلت، کتابچه) قرار گرفتند. سنجش مجدد افراد سه ماه بعد از انجام مداخله صورت گرفت و نتایج توسط نرم افزار spss16 و آزمون تی تست و خی دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین کل کیفیت زندگی اختصاصی افراد در گروه مداخله، قبل از مداخله برابر 4/7±3/36 بود که بعد از انجام مداخله آموزشی به 3/6±48 رسید در گروه کنترل نیز این میزان قبل از مداخله برابر8/5 ±37بود که بعد از انجام مداخله این میزان به  5±4/46 رسید و این تفاوت ازلحاظ آماری معنادار بود (02/0=p). میانگین کیفیت زندگی عمومی این مطالعه که به دو بعد کلی سلامت روان و سلامت جسمانی تقسیم شده بود قبل از انجام مداخله میانگین در بعد روان در گروه مداخله برابر 13±3/54 و در بعد سلامت فیزیکی برابر 14±7/42 بود و بعد از انجام مداخله این میانگین به 6/14±7/65 در بعد روان و 15±7/58 در بعد سلامت جسمانی رسید در گروه کنترل نیز میانگین در بعد روان قبل از مداخله برابر بود و در بعد سلامت جسمانی نیز برابر بود که بعد انجام مداخله این میزان به 2/14±7/64 در بعد روان و به  5/10±6/55 در بعد سلامت جسمانی رسید. این تفاوت ازلحاظ آماری در بعد روان معنادار نبود(06/0= p) ولی در بعد سلامت جسمانی این تفاوت آماری معنادار بود(000/0= p). بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش خود مراقبتی در افراد مبتلا به دیابت سبب افزایش بهبود کیفیت زندگی اختصاصی می گردد و در کیفیت زندگی عمومی نیز آموزش خود مراقبتی سبب افزایش بهبود کیفیت زندگی در بعد سلامت جسمانی شده ولی بر روی بعد سلامت روان تأثیری ندارد.  کلیدواژه ها: دیابت، آموزش، خود مراقبتی، کیفیت زندگی مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، دوره سیزدهم، شماره دهم، پی درپی 75، دی 1394، ص 868-863 آدرس مکاتبه: دانشکده پرستاری و مامائی ارومیه، تلفن: 09149918419 email: [email protected]